Mieszkanie na poddaszu ma kilka słabych stron.
Pająki.
"Gdzieś tu jest pająk,
w tym czy w tamtym kącie.
Jego troje oczu
stoi na palcach w ciemności,
jego osiem nóg
przebiega mi po plecach,
powtarzając me kroki
w drwiącym rytmie.
Gdzieś tu jest pająk,
który wie o mnie wszystko,
zapisał moją historię w pajęczynie.
Gdzieś w tym dziwnym miejscu
pająk czeka,
aż ucieknę w panice..."
"Ogrody księżyca" S. Erikson
Wielkie i włochate, a także długonogie z małym odwłokiem.
Szczególnie te pierwsze są obrzydliwe. Jakiś czas temu wróciłam w nocy do domu i pierwsze co zobaczyłam, to takie bydlę wielkości 3 cm siedzące obok mojej poduszki. Fuj!!! Z racji, że formalnie pająków się nie zabija, wciągnęłam go odkurzaczem. Nie wiem czy to przeżył. Kilka dniu później Hala opróżniała pojemnik i podobno nie było tam nic czarnego i włochatego. Te czarne olbrzymy najprawdopodobniej emigrują do mnie z drugiego, nie zamieszkanego poddasza. Najczęściej jakiś siedzi w okolicach mego łóżka lub schodów na górę.
Za to w łazience i kuchni królują osobniki długonogie. Mniej wstrętne, choć w miarę możliwości spłukiwane wodą.
Ogólnie nie mam arachnofobii i istnienie kilku stawonogów nie przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu. Jednak nawet nie próbowałabym spać obok wielkiego robala, szczególnie gdy może ugryźć. A takie ugryzienie nie jest czymś przyjemnym, piecze i goi się kilka tygodni.
Schody.
Jest ich za dużo, są śliskie i nieproporcjonalnie rozmieszczone.
Aż dziwne, że jeszcze nigdy z nich nie zleciałam. Chociaż raz mało brakowało, ale to było na tych w samym mieszkaniu. Te są wyjątkowo wyślizgane, a dodatkowo strome.
Właściwie codziennie paszczę po nich 10 kg - rower. Czasami w dwóch turach, gdy mam dodatkowe zakupy. Muszę przyznać, że najlepsze tempo mam po kilku cytrynówkach z wodą. Jestem wtedy na górze w ciągu 2 minut i to bez zadyszki.
Ogólnie klatka nie wygląda zachęcająco. Co jakiś czas na poręczy siedzą gołębie, którym trzeba otworzyć wszystkie okna by durne wyleciały. O czym też przekonała się Edi w poprzednie wakacje. Już nie pamiętam, czy miała iść po zakupy, czy jechać po mnie do pracy. Gołąb pokonał Burzę, która z płaczem dzwoniła by ją ratować. Innym razem wracając z Magdą zastałyśmy żula, który spał na naszej wycieraczce. Dopiero po dłuższej rozmowie z policjantem ( pytania typu: czy jest z paniami ktoś dorosły? czy któryś sąsiad nie mógłby się tym zająć?), przyjechali faceci ze straży miejskiej by go zabrać. A smród po nim utrzymywał się jeszcze kilka dni.
Ptaki.
Gołębie, czyli najgłupsze i najbardziej brudniejsze ptaki, są wszędzie. Mam nadzieję, że podczas remontu dachu uda się je wykurzyć. Jednak jak widać na przykładzie innych części podwórka nie jest to proste. Po jakimś czasie można się przyzwyczaić do ciągłego gruchania, gdy człowiek bierze prysznic lub myje zęby. Na szczęście tutejszych gołębi nikt nie karmi. Dlatego bezpiecznie można siedzieć na parapecie. Nie ma ryzyka, że latająca chmara zaatakuje w celu otrzymania pożywienia.
Jaskółki, latające z prędkością świetlną, też występują w dużej ilości. Kiedyś przez jedną spóźniłam się godzinę do pracy. Chyba nie wyrobiła się na zakręcie i wleciała do mieszkania przez uchylone okno. Po kilku rundach kuchnia-salon padła przy parapecie. A ja dzielnie podniosłam ją przez rękawice kuchenne i wyrzuciłam na podwórko. Zaznaczmy, że w tym momencie przypomniała sobie do czego służą skrzydła i odleciała.
Sroki, a właściwie chyba jedna sroka. Jest najmniej uciążliwa, jednak jak się rozwrzeszczy to zamykanie okien nie pomaga.
